Hoezo wind?

Afgelopen maandag ben ik samen met mn ouders vertrokken naar Spanje. Eenmaal aangekomen in Tarifa, op het strand van de competitie, is er geen kite in de lucht te bekennen. En dit keer niet door het gebrek aan wind. Nee, er staat een dikke windkracht 9! Ongelooflijk wat een wind zeg. Dat belooft wat voor de komende dagen!
In Tarifa zelf hebben we een prima appartementje, geheel naar Ikeastijl ingericht en splinternieuw. Helaas is het uitzicht op zee minder riant dan wij ons voorgesteld hadden. Maar een perfect plekje om de komende 10 dagen te vertoeven.
Dinsdag begint het event. Nou ja, beginnen… ook de organisatie van het event gaat op z’n Spaans. Op het gemakje dus. Veel te laat liggen de wedstrijdboeien in het water, zijn de speakers aangesloten en is de competitionarea afgezet. Het ziet er niet naar uit dat ik vandaag het water op moet. De trails voor de mannen worden namelijk eerst gevaren. Lekker voor mij dus om op het gemakje aan de temperatuur en felle zon te wennen. De loting voor het mainevent worden al wel gedaan. Aiai, ik moet tegen Angela Peral. Niet de makkelijkste loting, maar wel te doen. Tarifa is haar homespot, dus zij is erg gebrand om te winnen. Echter ben ik in deze harde winden ook goed, dus dat kan interessant worden.
En interessant wordt het. Woensdag staat er alweer een keiharde schuin aflandige en erg vlagerige 7 beaufort. Op sommige momenten heb ik mijn handen vol aan mijn kleinste kite, op andere momenten valt ie haast uit de lucht. Het startsein klinkt en ik ga gelijk volle bak van start. De ene na andere trick gaat lekker met super veel power. Dat is wat de jury wil zien! Aan het eind van mn heat gooi ik er nog een flinke uitgehaakte kiteloop uit. Ik heb nix gezien van de trix van Angela, maar zelf heb ik redelijk goed gevaren.
Jammer genoeg besluiten 2 juryleden dat Angela wint op technical difficulty, terwijl het derde jurylid mij de winnaar vindt met meer power en variety. 2 tegen 1 dus. Later is gebleken dat er nog wel wat woorden over zijn gevallen binnen de jury. Kortom, ik weet dat ik dus goed gevaren heb, alleen flinke pech heb gehad. Op naar de dubbels.
Ook donderdag laat de wind het niet afweten, en is, weliswaar in mindere mate, goed aanwezig. De dubbele eliminatie gaat van start. Mijn loting tegen de Braziliaanse Carol Freitas is erg zwaar. En daar baal ik van, want laatste wil ik dus echt niet worden. Dit resulteert in een flinke portie zenuwen. Bah, vervelend. Maar gelukkig worden er slechts enkele mannenheats gevaren om op vrijdag nog competitie te hebben voor de sponsoren. Perfect! Ik kan lekker gaan freeriden. Precies wat ik nodig heb om enigszins te relaxen.
’s Avonds is er voor de riders een diner. Ook dit gaat voor een gedeelte op z’n Spaans. Het buffet staat vanaf 9 uur al klaar, maar de deksels worden pas om kwart over 10 geopend!!! Dan moet je net een stel hongerige kiters bij elkaar hebben, hahaha! Het eten is totaal in Marokaanse stijl. Niet alles kan mij echt bekoren, maar mijn maag klaagt nergens over op dit moment. We eten aan lage tafel van koper met nog lagere krukjes. Overal hangen prachtige lampen op. Net of je in de woenstijn van marokko in een marokaanse tent zit te eten. Enorm sfeervol!
Maar te laat wordt het niet, want vrijdag ben ik de eerste die het water op moet! Om half 11 ben ik al lekker aan het kiten met mn kleinste kite. Hallo wind, blaas maar lekker. Top, dan maak ik kans tegen Carol. Alleen ben ik weer ontzettend zenuwachtig. De eerste paar minuten vaar ik als een vaatdoek! Tjonge, of ik nix meer kan. Na een crash haal ik even diep adem en vanaf dat moment gaat het weer beter. Ik krijg de smaak te pakken en begin me terug te vechten. Op dat moment maakt Carol een enomre smakker en lijkt niet meer in staat verder te kiten. Ik krijg dus ruimschoots de tijd om de schade in te halen. En idd, ik ga door naar de volgende heat.
Emma York is mijn volgende tegenstandster. Op zich zou dat iets makkelijker moeten gaan, maar met kiten weet je het nooit. Ik kan dan ook niet zeggen dat ik een geweldige heat had, maar gelukkig wel genoeg om door te gaan. Eerst maar eens even lunchpauze houden. Dat is het ideale van elke dag wind: er worden lunchpauzes ingelast. Helemaal top. Lekkere salades, rijst en pasta. Dat heb ik wel nodig, want de hele week ben ik al zo ontzettend slap. Waarschijnlijk een soort ontstressing van het afstuderen…
Next heat: Jo Wilson. Pfoe, dat wordt erop of eronder. Vol gas dus. Mijn hoofd is in de goede mood, maar mijn lichaam lijkt niet mee te werken. Elke keer als ik een trick doe en goed uitvoer, lijken mn spieren aangetast door spierverslappers ofzo, want de bar ontglipt me keer na keer. Ik geloof dat ik het grootste deel van de heat in het water heb gelegen. Geen partij voor Jo dus.
Goed, de freestyle zit erop met een mooie 7de plaats als resultaat. Zeker als je bedenkt dat ik vorige week rond deze tijd net afgestudeerd was… De komende twee dagen zal er waarschijnlijk boardercross en big air zijn. Daarna ga ik nog 2 dagen sightsee-en met paps en mams. Woensdag vliegt ons weer terug naar huus!