Bijna naar huis...

Na ruim 7 weken 24 uur per dag samen zijn, scheiden onze wegen in Christchurch. Pauline gaat stage lopen bij een dierenartsenpraktijk en ik ga kiten in Nelson (verschil moet er wezen ;-)). Maar wat een trip hebben wij gehad zeg!

Westcoast: sneeuw en regen
Vlak na vertrek uit Nelson zo'n 2 weken geleden, zijn we de Mount Robert gaan beklimmen. Volgens de gegevens neemt deze hike zo'n 5 a 6 uur in beslag. Wij moeten echter weer in hoog tempo de berg opstomen en doen het in 3 uur. Goed voor de kuiten! Eenmaal boven verandert het weer in enkele seconden. Van zon en warm naar sneeuwstorm. Krijg nou wat! Gewoon sneeuw op 1000 meter. Op zich heeft dit ook wel weer z'n charmes.
Echter houdt het slechte weer de dagen erna aan en verliest dus al snel z'n charmes. In 3 dagen tijd zakken we af langs de westkust naar Wanaka.Elk droog moment wordt gegrepen om een wandeling te maken. Op zich kan je nog best veel doen op dit soort dagen, maar onze geplande rafttocht en glacierclimb vallen wel letterlijk in het water.

Wanaka
Wanaka ligt in een bergachtig gebied aan een prachtig meer. De zon begint te schijnen wat het uitzicht op de witte toppen alleen maar mooier maakt. Als echte Dutchies besluiten we op de fiets te stappen. In dit geval een mountainbike. Experience? Ja dat hebben we wel hoor. We zitten tenslotte thuis elke dag op de fiets! Maar de onverharde tracks door de bossen en over de heuvels is toch wel even andere koek. Lachen gieren brullen dus, maar ook flinke schaafwonden en blauwe plekken.
Next stop is Queenstown: bungyjump city. Pauline, de held, laat zich 47 meter naar beneden vallen aan zo'n elastiekje. Ik verzorg alleen de video en foto footage :-)

Te Anau: Glowwormen en paarden
Verder afzakkend naar het zuiden komen we uit in Te Anau. Diezelfde avond nog boeken we een trip naar de glowwormcaves. Prachtig om te zien! Zo'n 30 meter onder de grond stroomt water door de grotten. Via dit riviertje lopen we dieper de grot in. Het laatste deel worden we met een bootje het pikke donker in gevaren. Na enkele seconden wennen je ogen eraan en zie je honderden kleine blauwe lichtjes. Zooo mooi! Onwerkelijk gewoon.
The next day waag ik mij aan Pauline's sport: paardrijden. Ik ben niet zo'n held met deze dieren, dus ik word al zenuwachtig als ik zie hoe groot ze zijn (gewone paarden hoor, nix bijzonders... maar een paar maatjes groter dan de paarden waarop ik in Chili heb gereden). Eenmaal op de rug van het paard voel ik me al stukken confortabeler. De route loopt langs weilande, bos, over steile heuvels en zelf door een rivier. Super gaaf zeg! Gelukkig zijn alleen Pauline en ik met de gidsen, zodat we ook in draf en galop kunnen. Pff, draf is maar een lastig ritme, maar met vlagen heb ik het door. Galop is helemaal geweldig! Wanneer ik eenmaal doorheb dat ik goed met mn knieen moet klemmen, is het volop genieten! Wat gaan die beesten hard zeg. Wauw!
Na deze trip redden we het nog net om de boot in de Milfordsound te halen. Een 2,5 uur durende cruise laat ons de enorme fiorden van het zuidereiland zien. De regen is hier nu een pluspunt, aangezien de watervallen met enorme massa's naar beneden denderen. Erg indrukwekkend om langs die hoge bergen te varen die loodrecht in het fiord verdwijnen. Het is niet voor niets een van de grootste highlight van Nieuw Zeeland!

Routeburn track
Na een ijskoude nacht op de grond in ons tentje slapen (matjes hebben we niet...) wagen we ons aan 1 van de drie beroemde tracks in NZ: the Routeburntrack. Helaas kunnen we hem niet helemaal lopen, aangezien het vervoer terug dan teveel zou gaan kosten. Dan maar de helft op en neer. Met onze kleine rugzakjes met alles erop en eraan gebonden gaan we oppad. Wij zondagskinderen hebben dit keer prachtig weer. Na 4 uur omhoog lopen, komen we bij onze hut aan. Wat een prachtige omgeving! Omringd door witte bergtoppen ligt hier een klein blauw meertje. Geweldig! Dit willen we wel van bovenaf zien.
We besluiten onze bagage achter te laten en verder de track te volgen. Een flinke klim brengt ons naar de top waar de uitzichten adembenemend zijn! Natuurlijk zijn we keikapot van 6 uur lopen, maar het is het absoluut waard!
De volgende dag houden we het bij alleen de afdaling. We hebben namelijk nog een lange trip naar Wanaka voor de boeg.

Wanaka: Canyoning
Na lang twijfelen heb ik dan toch besloten om een canyoning trip te doen. Het is dan wel duur, maar echt iets wat ik graag wil doen. Canyoning is via een riviertje afdalen door een diepe kleine vallei. Aan beide kanten dus steile rotsenwanden met als enige uitgang de rivier. Klimmen klauteren springen en abseilen dus. Helemaal mijn ding! Ik heb dan ook een topdag! Heerlijk!

Christchurch: Brrr
Vanaf Wanaka is het ruim 7 uur rijden naar Christchurch. Daar hopen we nog wat kitesessies mee te pakken. Via Andy en Cindy komen we in contact met Rob en Cookie. Twee aardige kerels die ons de kitespots showen en een slaapplaats bieden. De wind is niet al te geweldig, maar goed genoeg om mij mn beste sessie in 2 maanden te geven. Al is het wat koud, 11 graden in mn zomerwetsuit... brrr.

Op dit moment zit ik in Nelson bij Cindy en Andy in huis. Hier is het zonnig en warmer (20 graden), dus al een hele vooruitgang. Ik blijf hier kiten en chillen, zodat ik fit aan mn lange reis kan beginnen. Aanstaande maandag vlieg ik van Nelson naar Auckland, van Auckland naar Shanghai en van daar naar Amsterdam. Als het goed is, kom ik om 17.25 op dinsdag de 19de aan! Terug naar ons koude kille landje. Tijd om te beginnen aan een nieuw avontuur: mn baan bij KPN!!

Lievz Kat