leuke luitjes...

Even een update van mijn kant. Ondertussen heb ik namelijk alweer van alles beleefd. Zo ben ik naar de Uni geweest en heb ik colleges gevolgd. Dat is toch het doel van deze expeditie niet waar! Ik volg in totaal 3 vakken. Twee daarvan zijn in cursus vorm. Dat wil zeggen dat je 2 volledige dagen les hebt (met in de pauze gebakjes!!), vervolgens 5 weken vrij bent en daarna weer 2 dagen les. In de tussentijd moet er natuurlijk wel een opdracht gemaakt worden. Dit concept is ideaal wat vrije tijd betreft, maar je hebt op deze manier niet veel contact met medestudenten. Bovendien zijn mijn medestudenten mensen die boven de 30 zijn en werken. Niet echt de lui waar ik eens gezellie mee ga stappen dus. Maar zo heeft alles z’n voor- en nadelen.
Naast de vakken ‘facilities management’ en ‘people,work and organisation’ volg ik het vak ‘housing cultural studies’ wat elke week gegeven wordt. Dit is wel een heel leuk vak, aangezien we met een groep van 15 discussiëren over housing problems in de verschillende landen. Tot zo ver mijn schoolactiviteiten.

Fanatiek ga ik zodra het waait naar het strand op de fiets met alles op mn rug. Eigenlijk is dit best heel zwaar. Daar kwam ik afgelopen dinsdag dan ook achter. Het is namelijk heel warm als de zon goed doorkomt. Met 35 graden ben ik naar het strand gefietst en heb ik een beetje gekite. Niet echt, want er staat weinig wind. Omdat ik ’s avonds les heb, ga ik op tijd weer terug. Eigenlijk ben ik nog steeds niet afgekoeld van de heenreis, maar ja. Halverwege de terugreis heb ik totaal geen energie meer om verder te fietsen of te lopen. De zon brandt zo hard en het is zo warm, dat mijn lichaam de warmte van alle (te) zware inspanningen niet kwijt kan. Ik lijk wel een oven!! Het is niet zo dat je uitgeput ben van de inspanning, maar je hebt geen energie meer. Dus uiteindelijk heb ik pamela maar gebeld en gevraagd of Ross me op kon komen halen. Die kwam al snel met een “cooling-down-kit” bestaande uit veel water, handdoek met ijs en een koelelement, hahaha. Ze zorgen toch goed voor me! Ik heb nu wel door dat je met warm weer hier nix kan uitvoeren!!

Zaterdag is het kano dag. Met de kano club waar ik me voor ingeschreven heb, gaan we naar de haven van Sydney met 25 man. Heel gezellie. Daar laten we de kano’s te water en peddelen naar sharkisland waar we lekker kunnen picknicken. Vanaf het water en het island heb je prachtig zicht op de haven, de brug en het operahouse. Jammer alleen dat je nat wordt in zo’n ding en dus geen fototoestel mee kan nemen.
Zondag heb ik eindelijk weer eens tijd om te kiten. Het is toch alweer 4 dagen geleden. Er staat weinig wind, maar ik mag een 18 en een groot directional board lenen, waardoor ik met 8 knopen toch lekker heen en weer kan cruisen (sorry voor al de vaktermen…). Later op de dag neemt de wind wat toe en kan ik met mn eigen spullen lekker varen.
Op het strand zijn veel kiters, dus ik leer allemaal nieuwe mensen kennen. En wat helemaal een voordeel is, Ben (kite instructeur voor Kitepower) stelt me voor om mijn spullen in de shop(kitepower) te leggen vlak bij het strand. Op die manier hoef ik niet elke keer met mijn spullen te sjouwen. Echt geweldig dus!! Mijn terugtocht naar huis is nu een stuk makkelijker. Dit is theoretisch, want aangezien ik een verkeerde afslag genomen heb, fiets ik in totaal 16 kilometer heuvel op en heuvel af in plaats van 9… Volgende keer beter ;)

Gister ben ik met Tara naar de stad gegaan. Je hebt hier enorme shopping malls die allemaal met elkaar verbonden zijn. Zelfs ik kon me op een gegeven moment niet meer oriënteren en dat wil wat zeggen! Tara is wel wat moeilijk met eten, dus neemt het ongeveer een uur in beslag om een geschikte tent te zoeken. Volgende keer hou ik daar rekening mee door van te voren al iets te nuttigen. Jullie kennen me, ik heb altijd honger en als ik dan nog een uur moet wachten…
Eenmaal een uitgang gevonden blijkt het super mooi weer te zijn. Ik ben hem snel gepeerd om te gaan kiten. Ook hier zullen ze aan mijn kite syndroom moeten wennen. Heerlijk op het fietsje zonder kites naar het strand! Het kiten is vandaag echt geweldig. Op het water is een ander meisje bezig met loopen. Wanneer ze naar verschillende pogingen eindelijk goed landt, roep ik naar dr en dat vindt ze duidelijk gaaf. Zodra ik wat later namelijk op het strand kom, rent ze gelijk naar me toe en omhelst ze me en roept dat ze het zoooo gaaf vindt eindelijk eens met een meisje te kiten. Wat een ontvangst!! Het leuke is dat zij een Nederlands meisje kent, Marije, die stage loopt bij Gaastra.
We zijn nu een dagje verder en kennelijk heeft ze mn nummer aan Marije gegeven en die belde me net! Leuk hoor. Ze biedt me een baantje aan in een surfshop, helaas aan de andere kant van de stad… Ben benieuwd hoe dat gaat aflopen. Ik heb in ieder geval wel een NL meid die surft hier, dus daar zullen we wel meer over gaan horen!!